تنها یک حرف مرا آزار میدهد ، حتی یک کلمه هم نمیشود

تنها یک حرف مرا هر روز غمگین تر میکند …

همان یک “ن” که در ابتدای “بودنت” نشسته است

 راستی خدا
دلم هوای دیروز را کرده
هوای روزهای کودکی را
دلم میخواهد مثل دیروز قاصدکی بردارم
آرزوهایم را به دستش بسپارم تا برای تو بیاورد
دلم میخواهد دفتر مشقم را باز کنم و دوباره تمرین کنم
الفبای زندگی را
میخواهم خط خطی کنم تمام آن روزهایی که دل شکستم و دلم را شکستند
دلم میخواهد این بار اگر معلم گفت در دفتر نقاشی تان
هر چه میخواهید بکشید
این بار تنها و تنها نردبانی بکشم به سوی تو
دلم میخواهد این بار اگر گلی را دیدم
آن را نچینم
دلم میخواهد …
می شود باز هم کودک شد؟؟
راستی خدا!
دلم فردا هوای امروز را می کند

 به آدمای توی فیلما که…
آخرش خوشبخت می شن حسودیم می شه…
خدایـــا…
نمی خوای یه ذره بزنی بره جلو..؟

  پَرگار های خوبــی شُدیم

خوب هَمدیگَر را دور مــی زَنیم

 سرنوشت من بی تو
جمله بی فاعلی ست
که فعلش تعطیل استــــــــــــــــ . . . !

 چقد سخته که تو چشای کسی که قلبتو بهش دادی...

جاش یه زخم همیشگی به دلت داده...

زل بزنی..

وبه جای اینکه لبریز از نفرت بشی...

حس کنی هنوز دیوونشی...

ودوسش داری...

تو دنیایی که

نه دل داری

نه دل گرمی

سهمت میشه

دل بریدگی

دل تنگی…